اشخاص تجاری در قانون مالیات بر سوداگری و سفته بازی

قانون جدید مالیات بر سوداگری (مالیات بر عایدی سرمایه) تعریفی متفاوت از “اشخاص تجاری” ارائه کرده که با تعریف سنتی “تاجر” در قانون تجارت ایران فرق دارد. این تفاوت اصلی در نوع فعالیت و هدف از آن است. در ادامه به توضیح این موضوع می‌پردازیم.

تعریف تاجر در قانون تجارت

در قانون تجارت ایران، تعریف تاجر بسیار مشخص و محدود است. تاجر کسی است که شغل معمولی خود را معاملات تجارتی قرار داده باشد. این معاملات شامل خرید و فروش کالا، حمل و نقل، دلالی، صرافی، بیمه، و برخی فعالیت‌های دیگر می‌شود که در ماده ۲ قانون تجارت ذکر شده است. هدف اصلی این قانون، تنظیم روابط تجاری، تعریف حقوق و تکالیف تاجر، و ایجاد نظم در بازار است.

تعریف اشخاص تجاری در قانون مالیات بر سوداگری

در قانون مالیات بر سوداگری و سفته‌بازی، سازمان امور مالیاتی با هدف گسترش پایه مالیاتی و جلوگیری از فرار مالیاتی، دایره “اشخاص تجاری” را به شکل بسیار گسترده‌تری تعریف کرده است.

در این قانون، هر شخصی که به صورت مکرر و با هدف کسب سود، به خرید و فروش دارایی‌ها (مانند خودرو، مسکن، طلا، ارز و غیره) بپردازد، یک شخص تجاری شناخته می‌شود. این تعریف شامل موارد زیر است:

کشاورزان، دامداران و فعالان حوزه تولید: این افراد که در قانون تجارت به عنوان تاجر شناخته نمی‌شوند، در قانون مالیاتی جدید به دلیل فعالیت انتفاعی، جزو اشخاص تجاری محسوب می‌شوند.

اشخاص حقیقی دارای درآمد شغلی: هر فردی که تحت عنوان شغل (درآمد مشاغل) به کسب درآمد می‌پردازد، از دیدگاه این قانون، یک شخص تجاری است.

فعالان در ساخت و ساز: افرادی که از محل ساخت و فروش ساختمان درآمد کسب می‌کنند، در این قانون به عنوان اشخاص تجاری شناخته می‌شوند.

اشخاص حقوقی ایرانی و خارجی: تمامی شرکت‌ها، مؤسسات و سازمان‌ها، چه انتفاعی و چه غیرانتفاعی، و همچنین شرکت‌های خارجی که در ایران شعبه یا نماینده دارند، جزو اشخاص تجاری محسوب می‌شوند.

اشخاص غیرتجاری ثبت‌نام‌کرده در نظام مالیاتی: حتی اگر فردی شغل تجاری نداشته باشد اما در نظام مالیاتی برای انجام فعالیت‌های مشابه ثبت‌نام کرده باشد، از نظر این قانون یک شخص تجاری محسوب می‌شود.

تفاوت اصلی تعریف اشخاص تجاری در قانون تجارت و قانون مالیات بر سوداگری و سفته بازی

تفاوت اصلی در هدف و دامنه این دو قانون نهفته است:

قانون تجارت بر نوع فعالیت و ثبت رسمی (مانند ثبت شرکت یا کارت بازرگانی) تمرکز دارد و هدفش نظم‌دهی به روابط تجاری است.

قانون مالیات بر سوداگری بر هدف کسب درآمد و تکرار فعالیت (سوداگری) تمرکز دارد و هدفش گسترش پایه مالیاتی و مقابله با سفته‌بازی است.

به عبارت دیگر، در قانون تجارت ممکن است یک فرد به دلیل فعالیت‌های غیرتجاری (مانند کشاورزی) تاجر محسوب نشود، اما در قانون مالیات بر سوداگری، به دلیل کسب درآمد و سودآوری، جزو اشخاص تجاری قرار می‌گیرد و مشمول مالیات می‌شود. این تغییر، دایره مشمولین مالیات را به طور چشمگیری گسترش می‌دهد.

اگر برای هلدینگ یا شرکت خود به مشاوره مالیاتی، وکیل مالیاتی، تنظیم اظهارنامه مالیاتی و یا تنظیم لوایح دفاعیه مالیاتی نیاز دارید یا به برگزاری کارگاه اختصاصی آموزشی و یا دوره‌ آموزشی مالیاتی برای خود و مدیران و کارکنان شرکتتان مرتبط با موضوع این نوشتار علاقه‌ دارید می‌توانید درخواست خود را با شماره‌ همراه ۰۹۹۱۲۷۶۷۸۶۲ (روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۹ تا ۱۸) و تلفن ثابت ۸۸۳۲۱۰۸۸ و ۸۸۳۲۳۲۷۹ (روزهای غیرتعطیل شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۱۰ تا ۱۷) در میان بگذارید.