قانون جدید مالیات بر سوداگری (مالیات بر عایدی سرمایه) تعریفی متفاوت از “اشخاص تجاری” ارائه کرده که با تعریف سنتی “تاجر” در قانون تجارت ایران فرق دارد. این تفاوت اصلی در نوع فعالیت و هدف از آن است. در ادامه به توضیح این موضوع می‌پردازیم.
ادامه مطلبچرا این تصور کاملا اشتباه است؟
برخی افراد تصور می‌کنند که تاسیس شرکتی به نام دیگران و صدور فاکتور و انجام معاملات صوری، راهی مناسب برای فرار مالیاتی است. اما این تصور کاملاً اشتباه است، زیرا:
ادامه مطلبماده ۲۴۴ قانون مالیاتهای مستقیم رسیدگی به همه اختلافات مالیاتی بین مالیات دهنده و سازمان امور مالیاتی را به یک نهاد ویژه رسیدگی مالیاتی به نام هیأت حل اختلاف مالیاتی واگذار نموده است. بنابراین رسیدگی به اختلافات مالیاتی اصولا در دادگاه های عمومی حقوقی یا کیفری انجام نمی‌شود. بلکه بایستی در هیات حل اختلاف مالیاتی رسیدگی گردد. در این نوشتار میخواهیم به بخشی از بایسته ها و الزامات قانونی حاکم بر رسیدگی مالیاتی در هیات های حل اختلاف مالیاتی بپردازیم.
ادامه مطلبپیش از آنکه اشخاص مشمول قانون پایانه های فروشگاهی را تعریف کنیم، لازم است مقدمه کوتاهی را درباره روند تاریخی و چرایی تصویب این قانون برای مخاطبان گرامی توضیح دهیم.
ادامه مطلبشرایط جنگی اواخر خرداد تا اوایل تیر ماه سال ۱۴۰۴ که به دنبال تجاوز رژیم صهیونیستی و آمریکا به خاک کشورمان به وجود آمد و مواردی از حمله به واحدهای تولیدی را در برداشت این سوال را پیش می‌آورد که آیا خسارات مستقیم ناشی از جنگ به عنوان هزینه های قابل قبول مالیاتی پذیرفته می‌شود یا خیر؟
ادامه مطلبدر راستای تنظیم بازار املاک و کاهش تمرکز ثروت، دولت‌ها از ابزارهای مختلف اقتصادی استفاده می‌کنند. یکی از این ابزارها، وضع مالیات بر املاک گران قیمت است که در سال‌های اخیر در کشورهای مختلف به‌منظور ایجاد عدالت مالیاتی و جلوگیری از احتکار املاک اعمال شده است.
در ایران، بر اساس بند «ح» تبصره ۱ قانون بودجه کشور، برای املاک گران قیمت مالیات ویژه‌ای وضع شده است. این قانون علاوه بر تأمین منابع مالی جدید برای دولت، می‌تواند به متعادل‌سازی بازار املاک و جلوگیری از افزایش قیمت‌ها کمک کند.
مالیات بر املاک گران قیمت طبق بند «ح» تبصره ۱ قانون بودجه کشور:
بند «ح» تبصره ۱ قانون بودجه کشور، در کنار دیگر موارد مالیاتی قانون بودجه کشور سال ۱۴۰۴، به‌طور خاص به املاک و زمین های گران قیمت مالیات تعلق می‌دهد. این مالیات در دو بخش مختلف برای انواع مختلف املاک اعمال می‌شود.
طبق این قانون:
۱. زمین‌های دارای کاربری مسکونی که ارزش معاملاتی روز آن‌ها بیش از ۳۰۰ میلیارد ریال باشد. این زمین‌ها مشمول مالیات بر املاک گران قیمت به میزان ۲ در هزار می‌شوند. هدف از اعمال این مالیات بر زمین‌های گران‌قیمت با کاربری مسکونی، کاهش انباشت زمین‌های بدون استفاده و جلوگیری از افزایش قیمت‌های مسکن است.
۲. زمین‌های فاقد اعیانی و ساختمان با کاربری اداری و تجاری، و همچنین واحدهای مسکونی که ارزش معاملاتی روز آن‌ها بیش از ۵۰۰ میلیارد ریال باشد. این املاک و زمین ها نیز به میزان ۲ در هزار از ارزش روز خود مشمول مالیات بر املاک گران قیمت می‌شوند. این نوع مالیات برای جلوگیری از احتکار املاک تجاری و مسکونی با ارزش بالا در نظر گرفته شده است تا دولت بتواند منابع مالی بیشتری از این گروه به دست آورد و همچنین از افزایش قیمت‌های غیرمنطقی در این بخش‌ها جلوگیری کند.
یزان مالیات و تأثیرات آن بر بازار املاک:
مالیات بر املاک گران‌قیمت طبق بند «ح» تبصره ۱ قانون بودجه کشور، به میزان ۲ در هزار از ارزش معاملاتی روز املاک و زمین‌ها محاسبه می‌شود. این نرخ به‌طور خاص برای املاکی با ارزش بالا در نظر گرفته شده است. اعمال چنین مالیاتی می‌تواند منجر به تسهیل در توزیع منابع در بازار املاک و جلوگیری از احتکار و دست‌درازی به زمین‌ها و املاک گران‌قیمت شود.
این مالیات علاوه بر تأمین منابع مالی برای دولت، می‌تواند در متعادل‌سازی قیمت‌ها و کاهش تقاضای غیرواقعی در بازار املاک موثر باشد. در نتیجه، بازار املاک به سمت رقابت بیشتر و ایجاد فرصت‌های جدید برای افراد با توان مالی محدودتر هدایت خواهد شد.
شرایط تعلق مالیات به مالکین املاک:
مهم است که توجه داشته باشیم، طبق این قانون، مالیات بر املاک گران قیمت تنها به افرادی تعلق می‌گیرد که در ابتدای سال ۱۴۰۴ مالک این املاک بوده‌اند. این شرط، در واقع به‌منظور جلوگیری از سوءاستفاده‌های احتمالی و پیش‌بینی شرایط مالیاتی برای مالکان فعلی املاک در نظر گرفته شده است.
